Bir yusufçuk misali ışığa sevdalanmakmış benimkisi...

 Gün ışığı ile ayışığı arasında, nefes nefese,ışığın okşayışlarını aramakmış köşe bucak,

parmak uçlarımla okşadıklarına dokunabilmekmiş.İnsanı yaşarken,çiçeği renk verirken,
 ırmağı akarken,yağmuru yağarken,kar beyaz,deniz mavi,orman yeşil iken,
 o anı yakalayıp tutabilmek,fotoğraf fotoğraf sineye sarabilmekmiş.
 Ve bir karenin yansımasıyla,şimdi" yi,"dün" olmadan "yarın" a taşıyabilmek,
" var" olanı "yok" olmadan "daima" da tutabilmek,
 kısacası "anı yakalayıp alnından öpmek" ve "öpülesi" kılmakmış...
 
 

                                                        Sevgili Yelda Baler hocama sonsuz sevgilerimle...